Na czym polega biopsja piersi?

Jeśli w trakcie badania obrazowego piersi radiolog wykryje podejrzaną zmianę, następnym krokiem jest wykonanie biopsji. Biopsja pozwala na ostateczne określenie charakteru komórek guza poprzez ich pobranie (zwykle z pomocą badania radiologicznego) i następnie ocenę pod mikroskopem przez patomorfologa. Wyniki biopsji stanowią drogowskaz dla lekarza jak dalej postępować z wykrytą zmianą i na jakie leczenie się zdecydować.

Badania biopsyjne można podzielić według narzędzi pobierających komórki z piersi. Wyróżniamy wtedy:

• biopsję cienkoigłową,
• biopsję gruboigłową
• biopsję otwartą chirurgiczną (wykonywaną w trakcie zabiegów operacyjnych, pod znieczuleniem ogólnym).

Aktualnie, najczęściej stosowaną metodą pobierania komórek jest biopsja gruboigłowa, wspomagana różnymi metodami obrazowania, np. USG czy mammografią. Wszystkie dostępne metody badania biopsyjnego zostały opisane w poniższym artykule.

Biopsja cienkoigłowa

1. Biopsja cienkoigłowa to najstarsza metoda badania biopsyjnego, która sukcesywnie zostaje wypierana przez inne sposoby. Polega na wprowadzeniu do piersi cienkiej igły połączonej ze strzykawką i pobraniu komórek z piersi poprzez zassanie z użyciem tłoka strzykawki.
2. Biopsja cienkoigłowa nie wymaga znieczulenia (ból odczuwany w trakcie badania jest porównywalny do ból w czasie pobierania krwi), trwa krótko i ma niewiele powikłań. Niestety, ilość pobranego materiału jest niewielka i może to utrudniać określenie charakteru pobranych komórek. Aktualnie jest wykonywana rzadko.

Biopsja gruboigłowa

Biopsja gruboigłowa prawie całkowicie wyparła biopsję cienkoigłową. W tej metodzie, igła do pobierania komórek ma większą średnicę i specjalną końcówkę, która pozwala na pobranie tkanek. Lekarz na początku badania wykonuje nacięcie przez które wprowadza igłę i następnie pobiera fragmenty podejrzanej zmiany.

Ten rodzaj badania biopsyjnego pozwala na dokładniejszą diagnostykę pod mikroskopem, ponieważ pobrane zostają tkanki, a nie tylko kilka komórek. Niestety, ten rodzaj biopsji wymaga znieczulenia miejscowego, co może się wiązać z większą ilością powikłań.

Biopsja gruboigłowa może przebiegać z użyciem mammotomu, czyli specjalnego urządzenia pozwalającego na zassanie większej ilości tkanek w dokładniejszy sposób. Taki rodzaj biopsji nazywa się również biopsją typu „VAB”, czyli biopsją wspomaganą próżniowo (ang. vacuum assisted biopsy) lub po prostu biopsją mammotomiczną.

Metody obrazowania wspomagające przeprowadzenie biopsji

Biopsje najczęściej wykonywane są pod kontrolą badania obrazowego, które pozwala na dokładne określenie lokalizacji podejrzanej zmiany oraz kontroli wprowadzanej igły. Aktualnie do wyboru jest kilka badan radiologicznych wspomagających przeprowadzenie biopsji.

• biopsja pod kontrolą USG: to jeden z najpopularniejszych rodzajów biopsji; jest on prosty do wykonania dla lekarza i dobrze znoszony przez pacjentów. USG nie niesie ze sobą ryzyka dodatkowego promieniowania rentgenowskiego, jednak ta metoda może być zastosowana tylko do tych zmian, które są widoczne w ultrasonografii, co nie zawsze jest możliwe.
• biopsja stereotaktyczna: w tej metodzie wykorzystujemy mammografię jako metodę obrazowania piersi. Biopsja jest wykonywana na siedząco lub na leżąco, a pierś jest ściśniętą podobnie jak przy klasycznej mammografii. Wykonywane są zdjęcia mammograficzne w dwóch projekcjach, które pozwalają na dokładne wycelowanie igły w miejsce niepokojącej zmiany.
• biopsja pod kontrolą tomosyntezy: od biopsji stereotaktycznej różni się głównie tym, że aparat do tomosyntezy wykonuje zdjęcia trójwymiarowe piersi. Na razie nie jest to często stosowana metoda; zwykle wykorzystuje się ją gdy zmiana nie jest dostępna w biopsji stereotaktycznej.

Biopsję można wykonać również pod kontrolą rezonansu magnetycznego lub tomografii komputerowej, jednak nie są to metody popularne w Polsce. Największe zastosowanie mają biopsją stereotaktyczna i pod kontrolą USG.

Biopsja to kluczowe badanie w diagnostyce niepokojących zmian w piersi, którego mimo wszystko nie należy się bać. Aktualne metody pobierania materiału i równoczesnego obrazowania piersi pozwalają na coraz to dokładniejsze badania, a co za tym idzie- precyzyjne wyniki.